Útdeilum orðunum að stríðinu loknu

Herði Torfasyni hefur tekist um hverja helgi hingað til að sameina róttæka og hófssama mótmælendur. Það er honum til hróss, og sömuleiðis þeim sem að þessu starfa með honum - Hann situr varla einn undir stýri.

Það er afrek að beina mörgum röddum í einn farveg er þrekvirki á þessum tímum óvissu og erfiðleika þegar stórar og harðar tilfinningar berjast um inni í mönnum. Það krefst ákveðinnar tækni og þess að þekkja meðalveginn.

Hættan er hinsvegar sú að ef upp úr sýður þá kenni yfirvöld sameiningartákninu um það sem úrskeiðis fer. Tökum öfgarnar sem dæmi og segjum sem svo að einhver mótmælandinn muni gera sér lítið fyrir og myrða seðlabankastjórann eða forsætisráðherrann að loknum einhverjum mótmælafundinum. Skyldi Herði og félögum verða kennt um það og leitað með smásjá að einhverjum orðum sem þeir létu falla sem binda þá við verknaðinn? Alveg áreiðanlega. Ætli hann myndi álasa sjálfum sér? Það er frekar líklegt að hann tæki það til sín enda virðist hann þannig gerður.

En skyldi þá vera litið yfir það hvað ráðherrann eða bankastjórinn sagði og gerði til að ávinna sér þessi örlög eða hvaða aðstæður hröktu manninn til þessa örvæntingaráðs? Alveg áreiðanlega ekki. Ætli samstarfsmenn fórnarlambanna myndu ásaka sjálfa sig? Alveg örugglega ekki, enda eru þeir ekki þannig gerðir. Ekkert er þeim að kenna.

Við skulum fara varlega í að hampa einum manni mjög mikið áður en slagurinn er allur unninn þótt hann eigi það fyllilega skilið. Það er auðveldara að að fella stærsta tréð en allan skóginn.

Hörður óvenjuleg byltingarhetja